brutalna rzeczywistość...
liście spadają z drzew nie zważając na moją niezadowoloną minę i nieustannie przypominają o upływie czasu.
już nie chodzi o fakt,że z każdym liściem przybywa mi minut, a o to jak są te minuty wykorzystane....
tyle planów , zamierzeń, tyle tego...
a rzeczywistość....
no tak.... rzeczywistość jak zwykle śmieje się opryskliwie prosto w twarz, na której pojawiają się pajęczyny czasu.
czy zdążę ze wszystkim co miałam zaplanowane ''zanim''....
mam ochotę sobie powiedzieć: dlaczego? dlaczego wyznaczyłam sobie cele i nałożyłam na nie datę. do czasu gdy, do czasu aż...
wydawało się ,że mam całą wieczność... a jak się okazało, wieczność to za krótko.......
do trzydziestki miałam być w zaawansowanym stadium robienia oszałamiającej kariery,miałam mieć własny dom z ogrodem, miałam napisać książkę,miałam wyjść za mąż, miałam urodzić dziecko, miałam być w wielu miejscach, krajach, w których jeszcze nie byłam...miałam...
...miałam schudnąć 10 kilo...
trzydziestka idzie do mnie... widziałam ją za zakrętem, czaiła się przy tym drzewie , z którego tak raptownie spadały przepiękne czerwone liście....
z rzeczy przed trzydziestką zrobiłam niewiele, i w dodatku w zupełnie innej kolejności niż to zamierzałam...
wyszłam za mąż, urodziłam dziecko... nie mam domu, ani ogrodu. kariera zawodowa zakończyła się zanim się jeszcze zaczęła, książka nie napisze się sama, a ja jej pisać nie mogę, bo brak mi od miesięcy natchnienia, kraje obce i przygody nadal na mnie czekają....
a waga się śmieje... bo jakby nie patrzeć- od 2 lat utknęłam w martwym punkcie...
a mimo to...
spoglądam na cień za czerwonym drzewem i uśmiecham się do trzydziestki... niedługo przyjdzie i zapuka do moich drzwi.
otworzę jej z radością, powitam niczym najlepszego przyjaciela, ugoszczę, wezmę w ramiona, zrobię wszystko , by poczuła się mile widziana, bo przecież tyle jeszcze przed nami....
kariera, książka, dom, wspólne podróże i .... dieta
zanim przyjdzie czterdziestka mamy całą wieczność...
tymczasem... uczę się systematyczności , cierpliwość i pracy nad sobą...
ktoś mi powiedział,że samo się nie zrobi...
a mogłoby....
liście spadają z drzew nie zważając na moją niezadowoloną minę i nieustannie przypominają o upływie czasu.
już nie chodzi o fakt,że z każdym liściem przybywa mi minut, a o to jak są te minuty wykorzystane....
tyle planów , zamierzeń, tyle tego...
a rzeczywistość....
no tak.... rzeczywistość jak zwykle śmieje się opryskliwie prosto w twarz, na której pojawiają się pajęczyny czasu.
czy zdążę ze wszystkim co miałam zaplanowane ''zanim''....
mam ochotę sobie powiedzieć: dlaczego? dlaczego wyznaczyłam sobie cele i nałożyłam na nie datę. do czasu gdy, do czasu aż...
wydawało się ,że mam całą wieczność... a jak się okazało, wieczność to za krótko.......
do trzydziestki miałam być w zaawansowanym stadium robienia oszałamiającej kariery,miałam mieć własny dom z ogrodem, miałam napisać książkę,miałam wyjść za mąż, miałam urodzić dziecko, miałam być w wielu miejscach, krajach, w których jeszcze nie byłam...miałam...
...miałam schudnąć 10 kilo...
trzydziestka idzie do mnie... widziałam ją za zakrętem, czaiła się przy tym drzewie , z którego tak raptownie spadały przepiękne czerwone liście....
z rzeczy przed trzydziestką zrobiłam niewiele, i w dodatku w zupełnie innej kolejności niż to zamierzałam...
wyszłam za mąż, urodziłam dziecko... nie mam domu, ani ogrodu. kariera zawodowa zakończyła się zanim się jeszcze zaczęła, książka nie napisze się sama, a ja jej pisać nie mogę, bo brak mi od miesięcy natchnienia, kraje obce i przygody nadal na mnie czekają....
a waga się śmieje... bo jakby nie patrzeć- od 2 lat utknęłam w martwym punkcie...
a mimo to...
spoglądam na cień za czerwonym drzewem i uśmiecham się do trzydziestki... niedługo przyjdzie i zapuka do moich drzwi.
otworzę jej z radością, powitam niczym najlepszego przyjaciela, ugoszczę, wezmę w ramiona, zrobię wszystko , by poczuła się mile widziana, bo przecież tyle jeszcze przed nami....
kariera, książka, dom, wspólne podróże i .... dieta
zanim przyjdzie czterdziestka mamy całą wieczność...
tymczasem... uczę się systematyczności , cierpliwość i pracy nad sobą...
ktoś mi powiedział,że samo się nie zrobi...
a mogłoby....
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz